- W Harbinie w Mandżurii spędziłam najlepsze lata swojego życia - mówi Jadwiga Pomierska. - To było zupełnie wyjątkowe miejsce, w którym tak różne od siebie społeczności żyły ze sobą w zupełnej symbiozie.
Harbin został założony w roku 1898 przez Polaków, którzy budowali kolej wschodnio-chińską. 11 kwietnia 1898 roku ekspedycja inżyniera Adama Szydłowskiego dotarła do brzegów rzeki Sungari, gdzie założył osadę i bazę budowy kolei, która dała początek miastu.
Harbin był głównym ośrodkiem Polonii na Dalekim Wschodzie. Główną polską organizacją było Stowarzyszenie "Gospoda Polska", wokół którego skupiało się życie narodowe.
Były też polskie kościoły, szkoły - w tym słynne gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza, oraz pisma - m.in. "Tygodnik Polski" i "Echo Dalekiego Wschodu".
Polacy żyjący w Harbinie do lat 50. ubiegłego wieku byli świadkami wielu burzliwych wydarzeń. Przeżyli m.in. Powstanie Bokserów, epidemię dżumy, obalenie chińskiej monarchii, rosyjską rewolucję, podbicie przez Japonię i wkroczenie Sowietów w 1945 roku.
Harbin dziś to prawie 10-milionowa metropolia. Znany jest m.in. z corocznego Festiwalu Rzeźb Lodowych.
Pomysł napisania wspomnień przez panią Jadwigę z entuzjazmem został przyjęty przez byłych mieszkańców Harbina zrzeszonych w szczecińskim Klubie Harbińczyków. (Po II wojnie światowej najwięcej harbińczyków wracających do Polski trafiło do Szczecina)
- Już jestem ogromnie ciekaw, co ta nasza Jadzia napisze - mówi Leonard Spychalski, prezes Klubu Harbińczyków.
- Każda taka publikacja ma ogromne znaczenie, bo przyczynia się do rozpowszechnienia wiedzy Polonii harbińskiej.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
