Kiedy oddawanie moczu boli i piecze

Wszystko jest w porządku, dobrze się czujesz, nie masz gorączki, ale nagle zaczynasz częściej chodzić do toalety, czujesz ból w podbrzuszu i pieczenie przy oddawaniu moczu. Niektórzy zauważają do tego, że ich mocz połączony jest z krwią. Zaczyna się więc panika i próby złagodzenia narastającego bólu.
Na szczęście, powodów do paniki nie ma. Takie objawy świadczą o tym, że padliśmy ofiarą zapalenia pęcherza moczowego. Choroba choć bardzo bolesna, nie jest szalenie groźna o ile będziemy ją odpowiednio leczyć.

Zapalenie pęcherza moczowego to jedna z najczęstszych infekcji atakujących ludzi właśnie latem. Występuje jednak dziesięć razy częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Na zakażenia układu moczowego najbardziej narażone są kobiety aktywne seksualnie, kobiety w ciąży albo po menopauzie. W grupie podwyższonego ryzyka znajdują się także osoby cierpiące na cukrzycę, kamicę nerkową lub mające wadę anatomiczną układu moczowego.

Liczba zachorowań jest duża - 40-50 procent kobiet w ciągu swojego życia zachoruje na zakażenie układu moczowego. Schorzenie znacznie utrudnia pacjentom normalne funkcjonowanie, m.in. przez częstą konieczność wizyt w toalecie. Dodatkowo, nie leczone zapalenie pęcherza moczowego może się bardzo źle skończyć. Choć jest to zakażenie, które może samoistnie ustąpić (nawet jeśli nie będziemy przyjmowali leków), może być również punktem wyjścia zapalenia górnego piętra układu moczowego czyli spowodować ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Nie leczone zapalenie pęcherza moczowego może także doprowadzić do przewlekłego zapalenia pęcherza w tym do ciężkiego do wyleczenia cystitis cystica (znaczne pogrubienie błony śluzowej pęcherza, białawe, "sadłowate" zlokalizowane zarówno w błonie śluzowej i podśluzowej itp.). Dolegliwości będą wtedy często powracać, co z kolei bardzo uprzykrza pacjentom życie. Taka forma zapalenia pęcherza wymagać już będzie dodatkowych, nieprzyjemnych badań (np. cystoskopia) i długotrwałego (miesiące, lata) agresywnego leczenia.

Prawie każda kobieta ma swoje własne "domowe sposoby" na walkę z zakażeniami układu moczowego. Do najpopularniejszych należą chociażby ciepłe kąpiele wodne z szałwią czy picie soku z żurawiny. Warto jednak pamiętać, że choć metody te mogą przynieść chwilową ulgę, nie zastąpią właściwego lecenia zaleconego przez specjalistę.

- Jeśli pojawią się pierwsze objawy zapalenia, jak najszybciej należy skontaktować się ze swoim lekarzem, który przepisze nam odpowiedni lek - radzi dr hab. n. med. Andrzej Brodkiewicz prof. nadzw. PUM, lekarz kierujący Oddziałem Klinicznym Pediatrii, Nefrologii ze Stacją Dializ i Leczenia Ostrych Zatruć w SPS ZOZ Zdroje w Szczecinie. - Zwykle jest to nitrofurantoina (Furagin), sulfonamid (np. Bactrim lub Biseptol), lub nawet antybiotyk np. cefalosporynę pierwszej generacji (np. Duracef), lub makrolid (np. Klacid) w przypadku zakażenia bakteriami atypowymi np. Chlamydią lub Mycoplazmą. Leki przyjmujemy w formie doustnych tabletek.

Po kilku godzinach od przyjęcia pierwszej dawki leków dolegliwości powinny się zmniejszyć a po następnych kilkunastu - ustąpić. Nie należy wtedy odstawiać leków. Kuracja powinna być kontynuowana (w zależności od wskazań) przez 3-5 dni.

- Najlepiej do lekarza rodzinnego lub pediatry - radzi dr Brodkiewicz. - Jako lekarz kierujący Oddziałem Pediatrii i Nefrologii współpracuję z lekarzami POZ z naszego województwa od dawna i zaręczam, że lekarze ci są doskonale merytorycznie przygotowani do zdiagnozowania i wyleczenia zapalenia pęcherza moczowego. Jeżeli jednak zapalenie się często powtarza, lekarz POZ na pewno skieruje do nefrologa. Należy również wspomnieć, że zapalenie pęcherza moczowego leczą często także lekarze innych specjalizacji np. interniści, urolodzy czy ginekolodzy. Do tych ostatnich zgłaszać powinny się przede wszystkim kobiety w ciąży, które zachorowały na zapalenie pęcherza moczowego.