Eldorado na płatnych parkingach

Kontrola NIK przeprowadzona między 10 września a 30 listopada 2001 r. w 26 miastach wykazała naruszenia prawa i obojętność, jaką zarządcy dróg wykazywali wobec swoich interesów ekonomicznych i obowiązku utrzymania ulic. W 11 miastach strefy płatnego parkowania ustalano na drogach niepublicznych, a więc tam, gdzie robić tego nie wolno.
W 9 miastach ustalono regulamin płacenia, ale nie przewidziano możliwości odwoływania się kierowców karanych za niepłacenie. Było to równoznaczne z pozbawianiem obywateli ich podstawowych praw. Zgodnie z konstytucją odwołanie nie przysługuje tylko od wyroku NSA i Sądu Najwyższego. Według ustawy o drogach publicznych płatne parkowanie służyć ma pozyskaniu środków na remonty i utrzymanie dróg. Tymczasem w wielu spośród skontrolowanych gmin argument za wprowadzeniem pobierania opłat stanowiło wyłącznie zdobycie pieniędzy do samorządowej kasy.
Najwięcej zastrzeżeń Izba miała do procederu dzielenia się zyskami z firmami wynajętymi do pobierania opłat. Zatrzymywały one dla siebie od 40 do 95 proc. dochodów. W sumie ze 113,2 mln zł uzyskanych za parkowanie na drogi przeznaczono 21,3 mln zł. W firmach inkasujących opłaty zostało 78,6 mln zł, a 12,6 mln zł samorządy wydały na różne cele.
W Lesznie np. zorganizowano sobie za pieniądze od kierowców festyn. W 11 miastach wprowadzono zwolnienia i ulgi w opłatach. W Łodzi, Zielonej Górze, Kielcach
i Olsztynie przywileje takie radni przyznali... sobie. W Warszawie różnym firmom sprzedawano miejsca parkingowe w postaci tzw. kopert na ulicach. Pieniędzy za nie jednak nie egzekwowano. Według NIK w ten sposób utracono 3,5 mln złotych.
Drogi gminne tymczasem dosłownie gniją. Podczas letnich upałów tworzą się na nich koleiny. Zimowe mrozy powodują pęknięcia asfaltu i niezliczone dziury. Ponad połowa ulic miejskich w naszym kraju jest w złym stanie. Za co i na co więc płacą kierowcy, parkując swoje samochody?