Franciszkanie dostaną relikwie męczennika

Lębork będzie jednym z niewielu miast na Pomorzu posiadających relikwie męczennika, który poszedł na śmierć ratując życie więźniowi z Auschwitz.

Maksymilian Kolbe jest jednym z bardziej rozpoznawalnych świętych we współczesnym świecie. Obok działalności w założonym przez siebie klasztorze w Niepokalanowie zasłynął przede wszystkim tym, że oddał życie za współwięźnia w Auschwitz.

- Dostaliśmy potwierdzenie, że otrzymamy relikwie świętego - mówi ojciec Piotr Pawlik, proboszcz franciszkańskiej parafii pod wezwanie św. Jakuba Apostoła w Lęborku. - To jest spore wyróżnienie dla nas. W czasach współczesnych odchodzi się od rozdawania relikwii świętych w dużych ilościach. My dostaniemy relikwie św. Maksymiliana z okazji 25-lecia jego kanonizacji.

Ciało świętego Maksymiliana zostało spalone w obozie w Auschwitz. Relikwiami są pozostałości po jednym z najsłynniejszych polskich franciszkanów.

- Dostaniemy część brody świętego - dodaje ojciec Piotr Pawlik. - Decyzja o przekazaniu relikwii naszej parafii była podyktowana także tym, że prężnie działa u nas Rycerstwo Niepokalanej, ruch, którego założycielem był Maksymilian.

Oprócz wymiaru duchowego obecność relikwii na pewno podkreśli franciszkański charakter naszej parafii.
Przedstawiciele parafii odbiorą relikwie 21 października, w trakcie uroczystości jubileuszu 25-lecia kanonizacji świętego. Trafią one do specjalnego relikwiarza zakupionego z datków wiernych. W uroczystościach z Niepokalanowie będzie brał udział między innym Prymas Polski Kardynał Józef Glemp i arcybiskup Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

Do kościoła św. Jakuba relikwie uroczyście zostaną wprowadzone drugiego grudnia. Relikwiarz zostanie zawieszony w prawej nawie kościoła pod obrazem św. Maksymiliana Kolbe.

Święty Maksymilian Kolbe
Urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli koło Łodzi. W 1907 postanowił wstąpić do franciszkanów. W 1917 roku ojciec Maksymilian Kolbe założył Rycerstwo Niepokalanej. Jest twórcą klasztoru w Niepokalanowie, który swego czasu skupiał 700 braci i był jednym z większych klasztorów na świecie.
W 1941 roku gestapo zabrało ojca Kolbego i wywiozło go do Warszawy na Pawiak. Później trafił do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Otrzymał numer 16670. Pod koniec lipca 1941 roku uciekł jeden z więźniów z bloku o. Kolbego. Hitlerowcy w zamian za to co dziesiątego wytypowanego przez siebie więźnia skazali na śmierć głodową. Z szeregu wyszedł o. Kolbe i poprosił, by jego skazano na śmierć zamiast wskazanego Franciszka Gajowniczka. Przez dwa tygodnie bez jedzenia i picia przesiedział w zamkniętym bunkrze. Wycieńczonego oprawcy dobili zastrzykiem fenolu. W 1982 roku Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał jego kanonizacji.