Lębork. Bal studniówkowy maturzystów II Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Wojtyły [ZDJĘCIA]

Zanim staną przed ważnym egzaminem, który pozwoli przekroczyć symboliczny próg dojrzałości, maturzyści II LO bawią się dziś na balu studniówkowym w lęborskiej restauracji "Perła". W pięknie udekorowanej sali, panie w oszałamiających kreacjach, panowie w eleganckich garniturach, przygotowani przez Teresą Szczepańską zatańczyli poloneza.

Występowi przyglądali się a na koniec nagrodzili oklaskami nauczyciele z grona pedagogicznego szkoły oraz rodzice uczniów.

- Dzisiejszy wieczór jest wyjątkowy, ponieważ uświadamia nam, że już wkrótce staniemy przed najważniejszym w życiu egzaminem, który pozwoli przekroczyć nam symboliczny próg dojrzałości. Pamiętamy dzień, w którym spotkaliśmy się po raz pierwszy. Nie spodziewaliśmy się, że szkolne życie będzie wiązało się z tak wielkim wysiłkiem, czasem nawet poświęceniem, ale również przyjemnościami. Przeżywaliśmy wzloty i upadki, radości i smutki. Zawiązały się między nami przyjaźnie - padło z ust przedstawicieli uczniów na rozpoczęcie balu.

Nie mogło zabraknąć specjalnych podziękowań uczniów wychowawców klas maturalnych - Jolanty Kapczuk (4Ap) i Marzeny Tracewicz (4Bp).

- Towarzyszyliście nam, starając się prostować nasze ścieżki, cierpliwie tłumaczyć, w jaki sposób szukać prawdy i swego miejsca w życiu.

Po tanecznej zabawie uczniowie mają przed sobą dwa tygodnie ferii zimowych, a potem wracają do nauki, aby jak najlepiej przygotować się do egzaminu dojrzałości.

Ile trwa taniec otwierający bal maturalny i do jakiej muzyki tańczymy poloneza? Wyjaśniamy.

Uroczysty taniec korowodowy, który swoje początki ma prawdopodobnie w ludowych tańcach sprzed XVII wieku. Możliwe, że jest jedynym tańcem o tak długiej tradycji, który wciąż uświetnia współczesne wydarzenia, jak np. studniówki.

Nazwa polonez pochodzi od francuskiego polonaise (co oznacza „polski”). Jak podaje Wikipedia na podstawie „Literatury mieszczańskiej w Polsce XVII wieku” Karola Badeckiego, w dawnej Polsce, w zależności od regionu kraju, w którym był tańczony, występował pod różnymi nazwami, takimi jak:

• „taniec polski”,
• „chodzony”,
• „pieszy”,
• „łażony”,
• „wolny”,
• „powolny”,
• „powolej”,
• „okrągły”,
• „starodawny”,
• „staroświecki”,
• „chmielowy”,
• „gęsi”

Tańcom chodzonym przypisuje się także określenia występujące w XVI i XVII-wiecznej literaturze: gęsi, świeczkowy, polski, wielki, sugerując jednocześnie, że miały one rytmikę czteromiarową – czytamy w największej internetowej encyklopedii.

Długość tańca zależy od ilości wybranych figur, jednak zazwyczaj trwa od około 7 do 15 minut. W czasach największej świetności poloneza (czyli za Polski Szlacheckiej) poloneza tańczono nawet pół godziny.

CZYTAJ TAKŻE: Studniówka - zwyczaje, tradycje i przesądy. Co zrobić na studniówce, żeby mieć szczęście na maturze?