Lokale tymczasowe w Słupsku. Tam trafiają ci, którzy nie płacą czynszu i dewastują mieszkania

W mieszkaniowym zasobie Miasta Słupska znajduje się łącznie 438 lokali przeznaczonych na najem socjalnych i pomieszczeń tymczasowych. Zamieszkuje w nich aktualnie 958 osób (stan na koniec maja br.). Cztery budynki, do których trafiają lokatorzy po wyrokach eksmisji, znajdują się przy ul. Przemysłowej i Lelewela.

- Dopuszczalne jest również dokonywanie eksmisji "w miejscu" [eksmisja bez zmiany miejsca zamieszkania – dop. red.], gdy działanie takie będzie zgodne z racjonalnym gospodarowaniem mieszkaniowym zasobem Miasta – mówi Waldemar Gierczak, dyrektor administracji zasobów gminy w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej w Słupsku.

Najczęściej jednak, zadłużeni mieszkańcy po eksmisjach lądują właśnie w budynkach na ul. Lelewela, czy w tzw. „Czeczenii”, czyli lokalach tymczasowych znajdujących się przy ul. Przemysłowej. Jakie warunki tam panują? Prawo zapewnia, że lokatorzy pomieszczeń tymczasowych muszą mieć dostęp chociażby do kuchni czy łazienki. Najczęściej jednak, muszą je dzielić z innymi mieszkańcami budynku.

- Z definicji wynika, że umowa najmu socjalnego jest to umowa lokalu nadającego się do zamieszkania ze względu na wyposażenie i stan techniczny, przy czym lokal ten może być o obniżonym standardzie. Natomiast pomieszczenie tymczasowe powinno nadawać się do zamieszkania, posiadać dostęp do źródła zaopatrzenia w wodę i do ustępu, chociażby te urządzenia znajdowały się poza budynkiem - tłumaczy Gierczak.

Lokatorzy mieszkań tymczasowych muszą także posiadać dostęp do ogrzewania, światła naturalnego i elektrycznego. Ponadto, każdy mieszkaniec takiego lokalu powinien mieć także możliwość zainstalowania urządzenia do gotowania posiłków - np. kuchenki nastawnej.

- Powierzchnia pokoi w lokalach przeznaczonych do najmu socjalnego oraz w pomieszczeniach tymczasowych powinna wynosić ok. 5-7 m2 na osobę, przy czym dla gospodarstw jednoosobowych - min. 10 m2. - dodaje Gierczak.

Lokale o obniżonym standardzie to forma kary dla eksmitowanych lokatorów mieszkań socjalnych, którzy nie płacili czynszu i dewastowali powierzone im miejskie mienie. Waldemar Gierczak podkreśla jednak, że realizacja eksmisji do pomieszczenia tymczasowego nie przerywa procesu komorniczej windykacji należności. Nie jest jednak tak, że przenosiny do znacznie mniejszego lokalu skłaniają dłużników do spłaty zobowiązań. Czasami bywa wręcz przeciwnie. Okazuje się, że dla niektórych osób eksmisja do pomieszczenia tymczasowego to „nagroda” – trafiają bowiem do lokali w o wiele lepszym stanie technicznym, zostawiając za sobą zdemolowane mienie, narażając tym samym PGM na ogromne koszty.

- Większe efekty działań windykacyjnych prowadzonych przez PGM można zaobserwować na etapie przedeksmisyjnym. Wizja przeprowadzki dłużnika do lokalu o obniżonym standardzie niejednokrotnie skłania takie osoby do aktywności w zakresie uregulowania spłaty zobowiązań. Dłużnicy mogą skorzystać z możliwości odpracowania zadłużenia w Programie „Ulga od długu” lub rozłożyć spłatę zaległości na raty – wyjaśnia Gierczak.

Należy wspomnieć, że lokale tymczasowe nie są zwolnione z opłat - miesięczna stawka czynszu za metr kwadratowy powierzchni użytkowej za najem socjalny lokalu i pomieszczeń tymczasowych wynosi 2,48 zł, stanowiąc połowę stawki najniższego czynszu obowiązującego w zasobie mieszkaniowym Miasta.

PGM w Słupsku w ramach prowadzonych działań windykacyjnych w 2022 r. skierowało do sądu 289 spraw o wyegzekwowanie należności, oraz przekazała do komornika 417 wniosków o egzekucję zasądzonych nakazów zapłaty. W poprzednim roku PGM skierowało 18 pozwów do sądu o eksmisję z lokalu. Toczą się również sprawy skierowane do sądu w latach poprzednich.

Są jednak i tacy lokatorzy, których wizja eksmisji skutecznie mobilizuje do spłaty zobowiązań. Wtedy PGM nie utrudnia im zadania. Z tymi, którzy całkowicie spłacą zadłużenie, ponownie zawierana jest umowa najmu. Inni, po otrzymaniu wskazania pomieszczenia tymczasowego na ul. Lelewela, bądź Przemysłowej, częściowo spłacają zadłużenie i występują z wnioskiem o rozłożenie zaległości na raty. W takich przypadkach spółka warunkowo odstępuje od obowiązku dobrowolnego przekwaterowania się do wskazanych lokali.