Matki, córki, boginie mają głos. Spektakl w słupskim Klubie Kwadrat

W przedstawieniu wykorzystano teksty własne oraz inspiracje mitologią grecką, homeryckim „Hymnem do Demeter” w tłum. Włodzimierza Appela, pieśnią „Demeter” Zofii Szymanowskiej, treścią podręczników do języka polskiego dla klasy IV szkoły podstawowej, opowiadaniem „Znałaś tylko Korę” Elżbiety Cherezińskiej.

W powszechnej świadomości Demeter, bogini urodzaju, uosabia ideał matki i jej bezbrzeżnej miłości do dziecka. Za to niewielu wie, że jej córka nie ma imienia, dopóki nie zostaje uprowadzona i wydana za boga podziemi Hadesa. Wtedy Kora (słowo Kórē oznaczało córkę/dziewczynę) staje się Persefoną. Staje się - zaczyna istnieć, a jej istnienie nabiera autonomii i znaczenia.
W starożytnej Grecji słowo mit oznaczało opowieść fikcyjną, w której, w odróżnieniu od prawdy górują „piękne kłamstwa”. Współcześnie, takie znaczenie również funkcjonuje, ale równocześnie potocznie utożsamia się je z opowieściami, które kształtują podwaliny kulturowe danej społeczności. Mity wyjaśniały powstanie świata, pochodzenie i rolę człowieka, objaśniały zjawiska fizyczne oraz kapryśność losu. Były też często podstawą tradycji i obrzędów religijnych.

O czym jest mit o Demeter i Persefonie? Czego może nas nauczyć, a przed czym przestrzec? Czym jest dla performerek?
Ida Bocian i Magdalena Płaneta analizują treść mitu, dekonstruują go, filtrują przez własne doświadczenia. Jako matki, córki. Kobiety. Odzierają z patosu, ale i czyszczą z patyny. Żonglują archetypami i przeglądają się w nich jak w lustrze. Oddają boginiom głos i same ich głosem się stają.

„Głos Persefony” to pierwszy wspólny, autorski projekt teatralny obu artystek, który zdecydowały się zrealizować samodzielnie, poza szyldami instytucji i teatrów, z którymi współpracują lub które powoływały do życia. Chociaż znają się od blisko 30 lat, jeszcze z działalności w ruchu amatorskim (w młodzieżowym Teatrze Wirtualnym z Piły), dopiero teraz znalazły czas i przestrzeń na pracę w duecie, szukając przy okazji swojej indywidualnej ścieżki twórczej, wspierając się i przekraczając granice własnych stref zawodowego komfortu.
Czas trwania spektaklu: 75 minut
Przedstawienie dla widzów powyżej 15. roku życia.

Scenariusz, opracowanie muzyczne, koncepcja scenograficzna, reżyseria i wykonanie: Ida Bocian i Magdalena Płaneta. Wykonanie kostiumów: „Milla” Pracownia Krawiecka Milena Mularska. Zdjęcie Iwo Bochat.
Przedstawienie zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Ida Bocian - aktorka, reżyserka, scenarzystka, animatorka kultury. Absolwentka warszawskiej Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza, wydziału Wiedzy o Teatrze. W 1999 roku ukończyła roczny Mastere Specialisé Europeén en Management des Entreprises Culturelles w Dijon, we Francji. Od 1997 roku współpracowała z niezależnym Teatrem „Stacja Szamocin” w Szamocinie, następnie pracowała m.in. w Sopockiej Scenie Off de BICZ w Sopocie. Zrealizowała wiele projektów artystycznych, międzynarodowych i społeczno-kulturalnych, między innymi trzyletnią Południowobałtycką Akademię Teatru Niezależnego (BAIT) w latach 2012-2014.

W roku 2013, wraz z Ewą Ignaczak założyła Fundację „Klinika Kultury”, którego była prezesem. Od jesieni 2013 do końca 2022 pełniła funkcję dyrektora Teatru Gdynia Główna w Gdyni. Nagrodzona w konkursie „Eurotalent” TVP Poznań, w dziedzinie kultury, w 2003 roku. Nominowana do Sztormów Roku 2014 w dziedzinie kultury oraz do Pomorskiej Nagrody Artystycznej 2014. Laureatka Nagrody Artystycznej Prezydenta Gdyni „Galion Gdyński 2015” w dziedzinie animacji kultury.

Magdalena Płaneta - reżyserka, aktorka, dramatopisarka, pedagożka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, którą ukończyła z wyróżnieniem w 2004 roku. Od tego samego roku zaczęła pracę w Teatrze Polskim w Poznaniu. Jej aktywność artystyczna zakorzeniona jest w duchu teatrów offowych.

Współpracowała – jako aktorka, reżyserka i instruktorka teatralna – z Ośrodkiem i Teatrem „Stacja Szamocin” mieszczącym się na opuszczonym dworcu kolejowym w Szamocinie. Była również wiceprezeską Społecznego Stowarzyszenia Edukacyjno-Teatralnego „Stacja Szamocin”, a obecnie jest prezeską powstałego w 2012 r. Stowarzyszenia Teatru Planeta M.

W 2007 roku założyła grupę teatralną Teatr Na Fundamentach, który w 2011 roku zmienił nazwę na Teatr Planeta M.
Nieprzerwanie rozszerzając pole swoich działalności, w latach 2006-2009 pracowała na rzecz osób niepełnosprawnych metodą teatroterapii w projekcie „Teatracje” i poszukiwała dróg komunikacji z aktorem niepełnosprawnym intelektualnie. Od 2005–2012 roku prowadziła zajęcia w Studium Aktorskim Regionalnego Ośrodka Edukacji w Poznaniu, stworzywszy wcześniej autorski program kursu tej szkoły. Od marca 2013 roku współpracuje z Ośrodkiem Teatralnym Rondo i Nowym Teatrem im. Witkacego w Słupsku. Jest autorką wielu projektów profilaktycznych z wykorzystaniem narzędzi teatralnych. W 2010 roku otrzymała Medal Młodej Sztuki za „piękne sceniczne dojrzewanie”, przyznawany przez „Głos Wielkopolski”.