Młyn Zamkowy w Słupsku

W XVI wieku równocześnie z rozbudową zamku, dokonano najpoważniejszych zmian w zewnętrznym wyglądzie młyna. Przypuszcza się ,że autorem tych prac był mistrz Zachariasz kierujący przebudową zamku. Wówczas to elewacje młyna pozyskały wystrój renesansowy przez zamurowanie okienek spichrzowych i przenicowania wszystkich ścian. Północna strona otrzymała arkady z dekoracyjnymi łękami wspartymi na płaskich pilastrach, podobne arkady umieszczono na ścianie zachodniej i częściowo południowej. Jedynie bez większych zmian pozostała strona wschodnia.

Dalsze przebudowy młyna miały miejsce w XIX i XX wieku. Około 1880 roku postawiono nową , ryglową ścianę wschodnią, a od południowej dodano przybudówkę przeznaczoną wraz z częścią młyna na Dom Inwalidów. Około 1925 r. koło wodne zastąpiono turbiną umieszczoną w specjalnym budyneczku przylegającym do bryły młyna. W międzyczasie kilka razy tynkowano wszystkie ściany, zacierając coraz bardziej ślady pierwotnego, stylowego wystroju.

W 1965 roku budynek przejęło Muzeum Pomorza Środkowego, które zleciło Pracowniom Konserwacji Zabytków w Gdańsku i Szczecinie przeprowadzenie odbudowy i adaptacji obiektu na potrzeby Działu Etnograficznego. Odbudowa i rekonstrukcja poprzedzona wnikliwymi badaniami historyczno-architektonicznymi, miła na celu przywrócenie mu w możliwie największym stopniu pierwotnego układu i kształtu. Przez zburzenie XIX-wiecznych ścianek działowych wyłoniły się dawne, przestrzenne hale produkcyjne odsłonięto XVI wieczną konstrukcje drewnianą z potężnych bali dębowych. Odkryto ponadto fragmenty i detale dawnej architektury z zachowaną, bardzo piękną ryglową konstrukcją poddasza. Elewacji budynku przywrócono wystrój renesansowy, ponieważ z tego okresu pozostały bardzo jeszcze czytelne partie dekoracyjne.

Obecnie w Młynie na trzech kondygnacjach znajduje się stała i czasowa ekspozycja etnograficzna. PARTER : KULTURA LUDNOŚCI AUTOCHTONICZNEJ POMORZA I PIĘTRO SZLI NA ZACHÓD OSADNICY II PIĘTRO WYSTAWA CZASOWA