Nowa książka Agaty Bartoszek. "Miętówka" objawi się po raz pierwszy w Kobylnicy już w tę sobotę

O czym jest "Miętówka", dla jakiego czytelnika? Oto, co o swojej najnowszej książce pisze jej autorka:

"Miętówka" to dziewczyna, której prawdziwego imienia czytelnik do końca powieści nie pozna, bo i nie ono jest istotne. "Miętówką" może być każdy z nas. Każdy, kto ma miętowy rower, potrafi porzucić swoje dotychczasowe życie i pojechać przed siebie bez wyraźnego planu czy celu. Ale nie będzie to podróż życia, bo właśnie życie zaczęło stanowić największy problem, od którego należy uciec. "Miętówka" postanowiła popełnić samobójstwo, nie robiąc wokół tego zbędnego szumu. Zawiesiła pracę, obowiązki, powinności wobec innych, a za ostatnie zaoszczędzone pieniądze kupiła właśnie piękny miętowy rower, o jakim od dawna marzyła, ale na którym i tak uwikłana w codzienną rutynę – nie miałaby czasu jeździć. Tym razem zawarła z czasem niepisany pakt i pozwoliła mu płynąć jemu tylko znanym nurtem. Dała sobie rok na pożegnanie ze światem, ostatnie na niego spojrzenie i dopracowanie szczegółów autozbrodni.

W czasie przejażdżek po okolicy zaczepiała przechodzących przypadkiem ludzi i nawiązywała z nimi luźne rozmowy. Niektórych znała, bo byli jej sąsiadami, innych widziała po raz pierwszy. Z jakiegoś powodu nagle otwierali się przed nią i zaczynali opowiadać jej najbardziej traumatyczne zdarzenia z życia. Mieli zabrać je ze sobą do grobu albo doświadczać ich ciężaru samodzielnie, dzień po dniu, ale "Miętówce" udało się wydobyć je na powierzchnię. W ten sposób czytelnik poznaje między innymi historię zgwałconej Syryjki, która w Polsce znalazła nowy dom po utracie własnego z powodu wojny, znanego i cenionego ginekologa, dzięki któremu wiele kobiet mogło z pomocą medyczną zajść w ciążę, a który dokonał bolesnej aborcji na płodzie własnej siostry, księdza-pedofila, który wcześniej był ofiarą pedofilskich czynów innego duchownego, czy syna, którego system zmusił do donoszenia na własnego ojca, a ostatecznie do zastosowania na nim fizycznych tortur. Za każdą z tych historii kryją się emocje najwyższego rzędu, tajemnice i bolesne refleksje tych, którzy żyli z nimi niczym z niewidzialną kulą u nogi.

Obok "Miętówki" pojawia się kolejna postać. Tajemniczy On, którego wybrała na ostatniego słuchacza. Zna go doskonale, bo od dawna zabiegał o jej względy, lecz ostatecznie został tylko dobrym kolegą. Przez siedem kolejnych dni, ostatnich dni swojego życia, dziewczyna codziennie opowiada mu jedną historię. On słucha ich uważnie, nie komentuje, otwiera się dopiero, gdy "Miętówka" dochodzi do własnej. Wtedy informuje ją, że jej życie nie do końca przebiegło według jej autorskiego scenariusza...

W ostatniej scenie "Miętówka" jest już na falochronie w Ustce i przygotowuje się do ostatecznego skoku. Obok niej siedzi On i tylko pozornie próbuje dziewczynę powstrzymać przed samobójczym aktem. Tak naprawdę wolałby, żeby skoczyła do wody. Dlaczego? O tym czytelnik dowiaduje się właśnie na koniec powieści.

Jest to dość obszerna powieść współczesna oparta głównie na żywych dialogach będących zapisem rozmów dziewczyny ze straumatyzowanymi od lat z różnych powodów ludźmi. Zawiera wątki obyczajowe (nawiązuje do konkretnych miejsc i regionów na Pomorzu), filozoficzne (rozważania na temat sensu życia, śmierci i samobójstwa), polityczne (życie w systemie peerelowskim, blaski i cienie kapitalizmu), a także nienachalne nawiązania do kultury (do twórczości Virginii Woolf, zamiłowania do książek). Ma charakter uniwersalny, płynie z niej nie jedno, a wiele przesłań, które mogą stanowić dla czytelników punkt wyjścia do refleksji nad ich własnym życiem.

Powieść została napisana lekkim, a jednocześnie bogatym stylem, który powoduje, że czyta się ją płynnie, tracąc po chwili poczucie, że stanowi ona zaledwie fikcję literacką. Brak narratora oddaje pole głównej bohaterce, która swoją osobowością silnie naznacza lekturę książki, dzięki czemu nieoczekiwanie wytwarza się głęboka więź między "Miętówką" a czytelnikiem. Opisane w powieści wątki zaczerpnięte zostały między innymi z prasy i innych mediów, stanowiąc cenną oś fabuły opartej na prawdziwym życiu. Stały się pomostem między historią w teraźniejszością. Kolejne rozdziały układają się w kolejne odcinki serialu, który mógłby powstać na kanwie powieści. Zaletą książki jest różnorodność językowa i stylistyczna związana z indywidualizacją języka postaci, stąd też może dotrzeć do wielu odbiorców. Bogatą symbolikę zawiera motyw przewodni, czyli miętowy rower, stanowiący spoiwo treści. Czyni on powieść przemyślaną, po której łatwo można się "przemieszczać". "Miętówka" to zapis realiów polskiej rzeczywistości: jej problemów, kompleksów i heroicznie zmagających się z życiem ludzi. Stanowi beletrystyczny dokument swoich czasów.

Agata Bartoszek (wcześniej Marzec) to rodowita słupszczanka. Absolwentka filologii polskiej w Akademii Pomorskiej. Po ukończeniu studiów rozpoczęła pracę w Zespole Szkół Ekonomicznych, gdzie pracuje do dziś jako polonistka i bibliotekarka. Prowadzi szkolenia dla nauczycieli w ramach doskonalenia zawodowego oraz promocji czytelnictwa. W 2023 roku została wybrana do piątku najlepszych nauczycieli na Pomorzu. Jest też cenioną trenerką fitness.

W 2016 roku zadebiutowała cyklem opowiadań „Reminiscencje" (Wyd. Novae Res, Goneta). Doczekał się on dwukrotnego dodruku, a książka nominowana była do konkursu „Książka na Jesień”.
W 2017 roku postanowiła spróbować swoich sił w dziedzinie poezji. Wydawnictwo Liberum Verbum przygotowało do sprzedaży tom wierszy „A w moim ogrodzie rosną”, którego nakład również trzeba było rozszerzyć.
W marcu 2018 roku w księgarniach w całej Polsce ukazała się debiutancka powieść Agaty Bartoszek „Wieża z piasku” (Wydawnictwo „Replika”). Profesor Jan Miodek napisał o niej: „Pod względem języka stanowi ona próbę najwyższej jakości”.

Agata Bartoszek to laureatka kilku literackich konkursów ogólnopolskich oraz międzynarodowych, m. in.: „O laur Sarbiewskiego”, „IV Konkursu Literackiego dla Nauczycieli”, I Międzynarodowego Konkursu „Oblicza Europy” im. Siegfrieda Siegfrieda Lenza, V Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Anny German, I Ogólnopolskiego Konkursu na Opowiadanie im. Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.

Do grona jej mistrzów słowa należą: Virginia Woolf, Bruno Schulz i Edgar Allan Poe.