O dziadkach i byciu dziadkami oraz o seniorach jako wnukach

Dziadkowie to osoby wyjątkowe – w sytuacjach, gdzie rodzice mogliby być nieco surowi, dziadkowie często wykazują więcej wyrozumiałości dla rozrabiających wnucząt. Któż z nas, kiedy byliśmy jeszcze dziećmi i narozrabialiśmy, nie uciekał w ramiona babci lub dziadka bojąc się reakcji rodziców?

21 i 22 styczna, to dwa wyjątkowe dni w roku, w których możemy wyrazić swoją wdzięczność za troskę, wyrozumiałość i cierpliwość, jaką przez całe nasze dzieciństwo wykazywali się nasi dziadkowie. Rzecz jasna, kiedy jesteśmy już dorośli, to są oni dla nas równie ważni i tak naprawdę każdego dnia powinniśmy pamiętać o ich wpływie na nasze wychowanie, niemniej jednak Dzień Babci i Dzień Dziadka to dni, o których pamiętamy chyba wszyscy i wpisały się one już w tradycję rodzinnych świąt świeckich.

Zapytaliśmy seniorów z Dziennego Domu Pomocy Społecznej „Bezpieczna Przystań” w Słupsku o to, jak obchodzą te święta. Czy odwiedzają ich wnuki, z którymi spędzają czas przy smacznym cieście i ciepłej herbacie? Pytamy też, jak oni sami spędzali czas ze swoimi dziadkami, będąc jeszcze dziećmi.

- W tej chwili mam trójkę wnuków i prawnuczkę. Lata temu, kiedy wnukowie chodzili jeszcze do przedszkola, byłam zapraszana na Dzień Babci, gdzie wręczano mi i innym babciom laurki, kwiaty i wierszyki. Dzisiaj, kiedy są wnukowie dorośli, spędzamy ten dzień nieco inaczej – dzwonią z życzeniami i odwiedzają mnie w domu. Na stole czeka obiad, następnie na deser jest ciasto i herbata lub kawa – co sobie zażyczą. Wie pan, to są przecież kochane wnuki, wszystko by się dla nich zrobiło. Mówi się, że wnuki kocha się bardziej niż własne dzieci – według mnie coś w tym jest. Cieszę się, że jestem babcią i że mam wnuki, z których jestem dumna – mówi pani Adelajda. - Z kolei w czasach, kiedy sama byłam małą dziewczynką, to nie było takiego święta, ale dużo czasu spędzałam ze swoją babcią i bardzo miło wspominam spędzone z nią chwile – dodaje.

- Babcie są do rozpieszczania, a rodzice do karania. „Babciu, babciu ratuj, tata na mnie krzyczy!”, ile razy to słyszałam – śmieje się pani Bożena. – Mam dwóch wnuków oraz jedną wnuczkę i kiedy jeszcze chodzili do szkół podstawowych, to budziłam ich rano, przygotowywałam do wyjścia, a czasami nawet zanosiłam im plecaki, bo zapominali zabrać! Po szkole czekałam na nich z obiadem i zabierałam na basen. A Dzień Babci? No cóż, galaretka z borówką gotowa, więc czekam na odwiedziny jednego wnuka i wnuczki. Drugi wnuk mieszka w Kielcach, więc życzenia złoży telefonicznie.

- Mam trójkę wnuków i z okazji Dnia Babci muszę przygotować pierogi ruskie, bo tak sobie zamówili, ale zrobię to z przyjemnością, bo co roku pamiętają, przychodzą i miło spędzamy czas – mówi pani Jadwiga. - Dziecięce lata z babcią wspominam bardzo dobrze, spędzałam z nią całe wakacje - to był taki moment w roku, kiedy ją widziałam, bo mieszkała na przedmieściach Wilna – wspomina. - Była ona dla mnie bardzo ważną osobą, która właściwie mi na wszystko pozwalała. Z rodzicami nie ma miejsca na dziecięce kaprysy, a z dziadkami można sobie pozwolić na więcej i tak też było z moją babcią. Dziadkowie mają więcej czasu niż rodzice, powiem nawet, że żyjemy dla wnuków – to one dają nam radość, kiedy dopada nas starość – dodaje na koniec pani Jadwiga.

Na koniec warto dodać, że z okazji Dnia Babci i Dziadka przedszkolaki z Miejskiego Przedszkola nr 12 „Niezapominajka” w Słupsku przygotowali upominki dla podopiecznych DDPS „Bezpieczna Przystań”. Ten gest spotkał się z ogromną radością i wzruszeniem seniorów, ponieważ nie wszyscy będą mogli spotkać się ze swoimi wnukami.